Bu gece en hüzünlü mısraları yazabilirim
Yazarım mesela: “Gece paramparça
ve mavi yıldızlar ışıldıyor uzaktan.”
Gökte savruluyor ve şarkı söylüyor gece rüzgârı.
Bu gece en hüzünlü mısraları yazabilirim.
Onu sevdim ve zaman zaman o da beni sevdi.
Böyle gecelerde sarmıştım onu kollarımla
Tekrar tekrar öptüm sonsuz göğün altında.
Zaman zaman sevdi beni ve ben de onu sevdim.
Kim sevemeyebilirdi ki o iri, durgun gözleri.
Bu gece en hüzünlü mısraları yazabilirim.
Düşünmek benim olmadığını, hissetmek onu kaybettiğimi…
Muazzam geceyi duymak, ki onsuz daha muazzam.
Ve mısra düşer ruha; çime düşen çiy gibi.
Ne önemi var aşkımın onu tutamamasının
Gece paramparça ve o benimle değil.
Hepsi bu. Uzaklarda şarkı söylüyor biri. Uzaklarda.
Ruhum memnun değil kaybettiği için onu.
Gözlerim onu arar, sanki ona gitmek için.
Kalbim onu arar ve o benimle değil.
Aynı gece aynı ağaçları ağartıyor.
Biz, o zamanların bizi, aynı değiliz.
Artık sevmiyorum onu, bu kesin. Ama nasıl da sevmiştim.
Sesim rüzgâra esti, onun kulağına değmek için.
Başkasının. Başkasının olacak. Öpüşlerimin olduğu gibi daha önce.
Sesi, ışıltılı bedeni, onun sonsuz gözleri…
Artık sevmiyorum onu, bu kesin. Ama belki seviyorum.
Aşk çok kısa, unutmak çok uzun.
Böyle gecelerde sardığım için onu kollarımla;
ruhum memnun değil kaybettiği için onu.
Bu bana çektirdiği son acı
ve bunlar onun için yazdığım son mısralar olsa da…