Kierkegaard günlüğüne şöyle yazmış Nisan 1836'da:
İlgi odağı olduğum bir partiden yeni döndüm. Espriler dudaklarımdan dökülüyordu. Herkes güldü ve bana hayran kaldı -evet etrafımdaki koşuşturmalar dünyanın yörüngesi kadar uzundu- ve ben kendimi vurmak istedim.
Bu his o kadar tanıdık ki... Her şey iyi giderken, herkes neşeliyken bir şeylerin bozuk olduğunun farkına tek başına varmak gibi. İnsan her yerde turist hissediyor böyle.